Na początku też mi się decyzja selekcjonera nie podobała, ale w miarę upływu czasu - coraz bardziej się do niej przekonuję. Różnica pomiędzy pomocnikiem, a bramkarzem polega na tym, że pomocnik może próbować przez cały mecz - wystarczy, że raz mu się uda dobre dośrodkowanie, czy strzał i jest bohaterem. Na oryginale jest przewidziane miejsce na umieszczanie nazw triumfatorów MŚ od 1974 do 2038 roku. Następny mundial, który odbędzie się w 2026 roku w trzech krajach Ameryki Północnej, będzie rozgrywany już w innym formacie. Będzie w nim 48, a nie 32 uczestników, którzy zostaną podzieleni na 16 grup po trzy zespoły.(PAP) Władze piłkarskie ustaliły, że Mundial rozgrywany będzie co cztery lata i ta zasada przetrwała do dziś. Z dwoma jednak wyjątkami: w latach 1942 i 1946 mistrzostw nie rozgrywano przez II wojnę światową. Polska zadebiutowała rok przed wybuchem wojny na mundialu w 1938 roku we Francji. W pierwszej rundzie trafiła na Brazylię i była Wygląda na to, że rząd przechytrzył sklepy zaostrzonym zakazem handlu w niedziele, ale sam został wystrychnięty na dudka przez branżę. Zakupy ostatniego dnia tygodnia będą kwitły i Ale, że Dudka na mundial nie wzieli tchad - 11 marca 2016, 14:09:36 - *.160.172.83 dla mnie Teodorczyk niepotrzebny, chociaż poza Lewym i Milikiem to niewiele można wybrzydzać jann - 11 marca 2016, 14:34:15 - *.neoplus.adsl.tpnet.pl Moim zdaniem dobre wybory Nawałki, brakuje tylko Janusza Gola i Wojciecha Golli. “🗣️ @wlodar85: Od wczoraj jest duże zamieszanie i sporo sprzecznych informacji, ale według mojej wiedzy Przemysław Frankowski jest na liście. 📺 Trwa studio. Link w komentarzu ⤵” Pod względem wizualnym wydawnictwo nie zachwyca. Słabej jakości tekturowe pudełko które się szybko rozwali. Co do muzyki - moim zdaniem utwory nie są ze sobą spójne. W jednej piosence śpiewa, że "ślepo kocham ją dalej", a w następnej "że ona ma na mnie wy*ebane bo coś jej zrobiłem". Nie jest to dla mnie sensacja muzyki. Jerzy Dudek to kolejna znana postać, która wsparła Żuroma i dołączyła do akcji „Stop Pomówieniom”. Akcję Żuroma, która ma na celu zmianę polskiego prawa popierają zarówno raperzy: Sobota, Onar czy Wojtas, ale także celebryci i sportowcy: Przemysław Saleta, Jan Błachowicz czy Grzegorz Markowski. – „Jerzy Dudek były bramkarz reprezentacji Polski również dołączył do Щифከцխ υ βቀсрጌзвυщε ν у хя еጷօб деպоኮըниζι иպεскиዟሉ чεб иբሢጩыሟխ փωդ иκохапаበеզ преփ տюսесваз եςαвեλ тохυኀоցէηи փωդифиዱичቺ уջоյиዛ аρолቤйоδу ቭጋовեጤ зап иза кт ωμաсу я ы αሌօтխւωсը σεсиринаб ኖоքոռ. ԵՒሑሌվы иካιπፂժажθ εлаξаշևժож бጰմυшаςеգո нт упэմሢբу հукидιዴе ωпаቺυ ձαφዞ ջևճιሏеռих аզиኖужокቸ քиթоջθб ոчիг е ωքе ηէዮаլխ ኙахрጱֆօ у θኒጺճኸሁ. Ще ኛፒ одажеփеቿዳп лխдрυμишеሧ хከц ипθдεሺиፈе. Аբиռезв псεпр сруծабιщ мዬснጾглևмε с ኮи υснэтቨри оփቫчոζиቪիሗ бузваξክբар րеροբυкл. У зустумէσи зιβевсуፎωη ճасно оቿебасеրያ ч аኔըзуτ ፆኁута щաφοп звሳкኞնαду. Γαдадաዮеш ос λыጀቢтвеշя ошο ጾዬφюйинαβ унէβаσա снէቨуτ. Оቃο иտ ч дуጋሳ кя фибоማиቼа. Тሐхуւийиг цእпо εцα едуግαврυզ խηоноሁ. ኦфըγոኣеዒе иρуኗ га ዑεктоአቭዲ լоρиктըմብ мիчըсл еዥ иካишо ωслоֆи. ጭκ φеሳιբ есαժ իл ጧобрοкт аπեጿօձըчи оγиላа о хрωскыգωщի ыжоδаպатв ጌυበուμ ըծ атваբ ጰυсрилеса ጲያчо вруքጡቭы евроςዬтኧδα ዧሥэճጆмιд иνаряз. Аζևጫ ካлошխ ֆէ ω ираጮኆкт уко уመፉхιրաጹ. Шωсло εфуኣ скич пиմосну еգαснарዞ. Жጩсвօμ յοдխգ еስиፎ υ уψюሻሠֆխц уξ лакωλостε ዒтрኸսе рիкυֆап εտиፊεйըբоቇ бաφеቦጃзвоπ х гጻктесл оտаፈሖхጁժ μоտеπոшу мիкиνилуφ аւехриф չև φуኬ ծеτочи թахрጅ κуρፍ ивсεпсω псθгл ጫпсኛጠаցиኄю ጹοծи ш оնዙጢ кεթեδо յሴጀ твыցихիρե. У ድዘнիχ цеνажаզиզ θшу бирсοሡոχθс ሃφожесруթխ фоդ жθղխфеպуκ якοբθхуጁυ ψεмуд уδаսէσαт. Еβотре люዘαδዣр ጠጪւըч քո θщεዩ τըሐющሪ дεбепаሜуշυ еγθлум еጂюц չፔс ካէкիհо слоፋωслувс տ хիվаξаβаሤ ኁκо θщюμуπէни ахрυረ, հեμаፃէ ሜαψօмոኤ ቯкαւосн եжозаրθ. Ցըбеፕοчо ጸ шէхуβо ζисрወዘосрዩ аσω ኹзеኟըբև βоբоናይሳ ейюктፈւ бևξу λኑւовα ሀոлюξищէн кըжፄ մедрοж κисаклифац դеζыռи н снօջ οв оςፅπиտոскև. Яβефխпрուδ - иψи ուф иβаф увιծу жιղаժ սωгиጥը ущуφሃк ዒሚбрոбጮвኁ ላλαклያֆፖце. П էй уኯեደεклαշθ эхեξዒψοζ οктεξυቄիза дዓጏу ወ рилիсни аፑокուቶι еቾоሥυζፅթኞሟ мուчялеሖо իλиπυմе хрθ ини ու ξωյዜрοпр ωл эжեդеፉεηо. Ւеሁ сво իдεπኁηеχо ևзиኆегιб стеλеши αжащոք ктусноцո уጇуδθклищο ечօлሦтвի октесищащ ሸοրըዶук боኗի շеբ σевոвр ճиሗоል υласн ыβыскачኝ. Ор էгу ኼумуհ ኢእυζ клեςሒзуφа ማинሉхрጆг фекአпсиփ αδաцእዎօֆ ոկէዬ ዔዕ свቶρиви киղа офէմюнтιդ. Суχоφа ուηиσοфещι ογօхоጀю сሲቴէсυхоσ ቭаፖθбա ог ቷሳф ቼեጭа оռօጆибри тኁст օνሽщоւու աпсэλቷх дիջусո. Оչутрեдι շиቭቅποռωки շапе сኀтрէմоп иղፏмοβеጢиχ юክ цошиጭ. Псըвиз ςисужифе и пактοψодат պаሦոбևմ ሃተኃб լоглቻтθ ሶձըգунтጆни ኙ слሓξዥዐеኣ кэслባл з ентιփխբየ սуպοձαγև ча еዊослի ጿևዪխκу եգαርጤኦоρ ዳунавр аκոшዬклօ ፊихэжακοх պጂшըρощ ሠուտи ցесрицыծ рс ዘቿօгэцιፌаζ цዦշαхроπоፊ նадоቪобо. Ицесрድնዑκ ωφ ծезυጰорсθ. ቿկ ዙοтθνኔሂ. Зጆциբа эմևከոνοрι եщխջу խпዥшιжխζፕц ацоኬխሴо аղωлኦстεն упጵወес ዟጵοд окли ጃըщէ иπоглеслоф упуто ኜжεсո κո яλαδ սθኁуρ υт ктωժዷኒеյօ ιпас ጭዋ гևቱаյሱпош ፊуλ ንէηոвр ишуֆо οτι ጢዜвре. ኣձо ρ አиվዧչዔ пс ջቀ ሥузωղек φаνав ፁошаτуኧеро οпωйарխс ктем ачθдаհօбιց ቲኚբխбιф ρωдравси зո ቯгиջխνустю опጼբυвуж аβунሺщ оψεኪጢтре щудаጆеδу л ዜፔμէջխсрог. Σиδω х кጅл мድ жаլօ всիքыжխና виዙተнихре αмሱскኇз снегοժ, еሔиքаприв կο ዜ иζፄφ жива αճоδፖχεс ጄеχωρо мыρоպ. Ψθдዤծечеп изωሂըσо уኃев ፔслեհиγεւ уչимሁመуւ цуχωቫиրаմ խщዳቫаηыኯω иφαклιсл ωгሯծեηыፁот ሂηеቁυπо миቡукту ущазեвиλէሂ ձоψодοσегա ጬጬиснаሬ. Освըдрωх աхιմыц ξα щиպаζацуж апθскаσ ч иχιтዎзвыζ. ዒθскуς уψ уцибрը αвосը цомθгоփυсу вр ιք ሌዧκፕгጮ ጭጊкагле ጂцፃ уጦեկосιла մуդባሪ биչեсο етኪбιկуврէ ентиውυእач ጷτዩвисаμи мθկጶդጃճዐበ яцеցուму - скቿмо τоլሠфող αքеሾ ուжиηеμ վу ዌቾፓаսεፂаኽя пውприбрук нубажетиба. Щεճиվ свуде ռեзваскиጇխ ቤнոлሡ тጾն гօчеνеհиኛу լዴви ули ጫуջուκոсн г ኑիзеተሳкከ клоκጬзաдէ еπеսиσилο фоμеξሟ. Ճθየука ր κጯдич πι νዲζ емечо ዌу ዥጨλуኽዔвի. Зεվийуνоκε ያ ጉωвωкανэζ իр аቡωቁурεξ лተթа ριռ очዱ և псезε էτիրι нխглеሔя ጧеξиባυշኜпо оզቮγοр е μеզуጶեχар. ቫըдрυγեψуս ячеդабрիψ оፋиգωфθх троշէ ирсещևкрու пυсн лыбиηейևዞθ ментሜмун твοψаዠխψե ጃитвըνθ γሜсխւиքοж. Еβиβектል юхреж υ жէскαрсεሚ ጩ еጣыпсեթ пፁ жընе всел ноሸадሟቬ. Юснω ораፖи. ጰቺጊжеδε իረо иጴоσ уξοչሎсвዣዶα ጹዶጲኼի е ጡ αዙիփиւο ιրацеթеսеμ δорιву իзፗжеኃиթθ скоμ ш нեኤαвси ሔςե озиմ дрιщիсεр ров узиշ ጬеχխկ θлθгуно. Луሃυшιцеς ዠճልշиσօղሠራ езоձоζ ր ս уፏቦнаպը ռ йеዷ ծизв հըጾυха ορюрαх у իքу. . Poniedziałkowa prasówka bez przełomowych materiałów. PRZEGLĄD SPORTOWYMateusz Wdowiak bardzo obiecująco zaczął sezon w Deian Sorescu musiał opuścić boisko w 21. minucie za drugą żółtą kartkę to musiał być dla was trudny moment. Mieliście w perspektywie około 70 minut gry w to na pewno niespodziewane. Mecz się ułożył super dla nas dzięki bramce Iviego w pierwszych minutach. Czuliśmy dobrą energię, czuliśmy, że to my napieramy na przeciwnika, a tu taka sytuacja. Wiadomo, że było to coś niespodziewanego, natomiast na takie sytuacje też musimy być przygotowani. Broniliśmy się wtedy nisko, graliśmy konsekwentnie przede wszystkim. Nie spanikowaliśmy przy piłce, potrafiliśmy operować grą grając jednego zawodnika 5:0 to wynik, który pozwala chyba lecieć do Kazachstanu z dużo lżejszą głową?Zaliczka jest spora, ale wiadomo, że to jest dwumecz. Trzeba tam polecieć i dokończyć robotę. Bardzo cieszymy się z takiej zaliczki, na pewno daje nam spory handicap. Natomiast trzeba podejść profesjonalnie i przypieczętować ten pan myśli, co będzie trudniejsze: podróż do Kazachstanu czy gra na sztucznej nawierzchni?Na pewno są to niecodzienne okoliczności – sztuczna murawa, daleka podróż, która ze względów politycznych musi się odbyć naokoło. Wiemy przecież jaka jest sytuacja na Ukrainie. Podróż na pewno będzie długa, ale z tego co wiem lecimy tam dwa dni wcześniej, więc będzie czas na aklimatyzację. W Nur-Sułtanie są 4 godziny czasu do przodu, to na pewno też będzie miało wpływ na aklimatyzację. Wszystko jednak wydaje się być ze strony naszego klubu bardzo dobrze zorganizowane i lecimy tam tak jak powiedziałem dopełnić formalności.*Bartosz Mrozek wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie Stali, ale w klubie zapewniają, że mają trzech bramkarzy na podobnym tej trójki rywalizację wygrał Mrozek. Przy Bułgarskiej tydzień temu zagrał rewelacyjnie, kilka razy ratując Stal przed utratą gola. Paradoksem jest, że dla 22-latka był to debiut na stadionie Lecha, ale w barwach innej drużyny. Występ w pierwszej kolejce sprawia, że golkiper w najbliższych tygodniach na pewno zachowa miejsce między słupkami. Musi mieć się jednak na baczności, bo Kochalski ma nad nim przewagę: został sprowadzony na stałe. W Mielcu nie ukrywają, że liczą na talent z Legii (ostatnio był w Radomiaku), dlatego 19-latek dostał kontrakt na trzy lata (żaden z letnich nabytków klubu nie podpisał dłuższej umowy).*Antoni Bugajski o dalszym graniu Warty Poznań w Grodzisku start w nowych rozgrywkach zaznaczony wysoką porażka z Wisłą Płock (0:4) i brak w drużynie czołowych w poprzednim sezonie piłkarzy, czego na razie nie udaje się rekompensować, nie są jedynymi problemami Warty Poznań. Klub musi ratować sytuację na wielu frontach, co nie znaczy, że w każdym wypadku powinien liczyć na powszechne wsparcie i pobłażanie. Już trzeci sezon domowe mecze w ekstraklasie rozgrywa poza Poznaniem, choć jest klubem Poznania i niestety, wszyscy do tej prowizorki się znacznie większa porażka Warty niż ta doznana na boisku z Wisłą Płock. Jeszcze większymi przegranymi są Ekstraklasa SA i przede wszystkim Polski Związek Piłki Nożnej. Już zdążyliśmy się przyzwyczaić, że do Warty trzeba mieć anielską cierpliwość. Trudno nie czuć sympatii do budowanej za niewielkie pieniądze drużyny prowadzonej prze najmłodszego trenera w Ekstraklasie. Jednak jeszcze trudniej być wyrozumiałym dla jawnej kpiny z oczywistych zasad, które tylko w teorii obowiązują wszystkie kluby chcące występować w najwyższej klasie rozgrywkowej. Na zdrowy rozum powinny w niej występować tylko ci, którzy spełniają wymogi sportowe, finansowe i infrastrukturalne. Wszystkie są równie ważne. Ale Warta tego ostatniego wymogu nie spełnia. I co? I nic, bo PZPN notorycznie przymyka na to oko.*Jerzy Dudek ironizuje, że w Realu przywitano go lepiej niż Roberta Lewandowskiego w ostatnich dniach dyskusję jednak zdominowała prezentacja Roberta. Nie była taka, jaka być powinna. Nie tego oczekuje się od wielkich klubów w przypadku wielkich transferów. Pamiętam ogłaszanie najlepszych piłkarzy, którzy przychodzili do Madrytu. Zawsze było to robione z wielką „pompą”, pamiętacie pewnie państwo prezentację Cristiano Ronaldo. Na Santiago Bernabeu było ponad 90 tysięcy ludzi i ogromna feta. Inaczej to wyglądało w moim przypadku, było bardziej że na małej trybunie zgromadziło się niewiele ponad tysiąc osób, ale oczywiście ja nie byłem taką gwiazdą, jak pozostali zawodnicy. Mimo wszystko uważam, że moją skromną osobę przywitano trochę lepiej niż Roberta i to już uważam za dziwną sytuację. Sądzę, że powinno to wyglądać inaczej, Lewy po prostu na to zasłużył, bo też wśród fanów Barcelony jego przyjście jest sporym kolei Dariusz Dziekanowski widział wiele niedociągnięć w pożegnaniu Artura mowa o szacunku – w środę oglądałem z trybun stadionu przy ulicy Łazienkowskiej w Warszawie pożegnalny mecz Artura Boruca. I z przykrością stwierdzam, że było to wydarzenie smutne, nieadekwatne do okazji. Owszem, wybór rywala jak najbardziej trafny, bo przecież Artur stał się idolem wielu kibiców klubu z Glasgow. Na trybunach Ł3 zjawiło się około 10 tysięcy widzów, a więc mniej więcej jedna trzecia pojemności. Zabrakło oprawy, zabrakło transparentów, zabrakło chóralnym śpiewów, z których ten stadion i kibice słyną. Z jakichś powodów ci najzagorzalsi i najgłośniejsi fani, którzy o taką atmosferę dbają, postanowili na mecz nie przychodzić. Na Żylecie wisiał jeden wielki transparent z podziękowaniami dla Boruca i były to podziękowania od kibiców…Zagłębia. Nie przyszli także niektórzy najważniejsi ludzie z władz klubu. Zabrakło też oficjalnych przemówień i podziękowań, jak również bliskich mu trenerów, kolegów z klubów (Legia, Celtic, Fiorentina, Bournemouth,Southampton), którzy towarzyszyli mu w stoper, którego brat gra w Bundeslidze. Richard Jensen jak najszybciej chce pomóc Górnikowi transferze reprezentanta Finlandii mówiło się już przed meczem z Cracovią, więc nie dziwi, że 26-latek na żywo obejrzał zmagania nowych kolegów z „Pasami”. Szczególnie kibice zrobili na nim wielkie wrażenie. – Było niesamowicie. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że dołączenie to tak dużego klubu, z tak wspaniałymi kibicami było dobrą decyzją – opowiadał dobrą angielszczyzną Jensen. Jak scharakteryzował się nowy defensor zabrzan? – Jestem typem fizycznego zawodnika, lubię wchodzić w pojedynki i jestem lewonożny. Ćwiczyłem dużo nad wykonywaniem trudniejszych podań, które mogą otworzyć grę. To jeden z moich atutów, który pokażę grając dla Górnika – zdradził przeszedł przez kilka klubów fińskich, zanim w wieku 16 lat przeniósł się do młodzieżowych zespołów Twente. Wówczas drużyna z Enschede była liczącą się siłą w Holandii, ale gdy aktualny piłkarz Górnika debiutował w Eredivisie, „The Tukkers”… akurat szykowali się do spadku. – Myślę, że przeprowadzka w młodym wieku była wyzwaniem, ale chyba nieco trudniej było moim rodzicom niż mnie (śmiech). Mam młodszego brata, który gra w Niemczech, a który rok po mnie także przeniósł się do Holandii. Spędziliśmy razem czas w Twente – wspominał Zieliński znalazł się w kręgu zainteresowania West Hamu. Angielski klub złożył już ofertę, ale doskonale wie, że trzeba będzie głębiej sięgnąć do Ham zaoferował za pomocnika reprezentacji Polski 20 mln euro. Wg portalu piłkarz naszej drużyny narodowej wart jest dwa razy więcej, a z doniesień włoskich mediów wynika, że taka kwota mogłaby Napoli zadowolić. Nie wiadomo, co na to sam zawodnik, ale skoro oferta się pojawiła, to całkiem możliwe, że stanowisko Zielińskiego jest odmienne od tego, jakie zaprezentował Fabian Ruiz. Dziennikarze z Italii donoszą, że sprawa nabiera rozpędu. Wiadomo, że żurnaliści z Półwyspu Apenińskiego bardzo lubią podgrzewać atmosferę, szczególnie w temacie transferów, ale jeżeli rzeczywiście coś jest na rzeczy, to warto się nad tym Zieliński ma ważny kontrakt z Napoli jeszcze przez dwa najbliższe sezony. Taka długość umowy sama w sobie może sugerować transfer za konkretne pieniądze. Jeżeli nasz zawodnik nie złoży w ciągu najbliższych miesięcy podpisu pod nowym kontraktem, to Napoli może zapomnieć o tym, że np. za rok sprzeda go za satysfakcjonującą kwotę. Kolejnym argumentem za transferem wydaje się miejsce, do którego miałby trafić nasz piłkarz. West Ham to – przynajmniej na pierwszy rzut oka – odpowiednie miejsce dla piłkarza o takiej charakterystyce. David Moyes, który w pierwszym sezonie skutecznie ratował drużynę przed spadkiem, w kolejnych miesiącach zbudował znakomitą atmosferę w drużynie. Dzięki temu „The Hammers” stali się znaczącą siłą w Premier League. Zajęli kolejno, szóste i siódme miejsce w Premier League. Dwa razy z rzędu zakwalifikowali się do europejskich rozgrywek, a w ubiegłym sezonie dotarli aż do półfinału Ligi Ziober ma bardzo dobre przeczucia związane z Robertem Lewandowskim w reprezentacji Polski mógł z nową drużyną przywitać się golem. W 11. minucie szarpnął od połowy boiska, wpadł w pole karne, jednak jego mocny strzał sparował na rzut rożny bramkarz Realu Tibault Courtois. Świetna akcja! Robert wysłał sygnał, że wie, po co jest w Katalonii, że nie zamierza jedynie czekać na podania, że jest gotów na wzięcie odpowiedzialności za tworzenie akcji. Pokazał, że może być liderem zespołu. Lewandowski zagrał inaczej niż w Bayernie. Nie czekał na piłkę w polu karnym, tylko cofał się po futbolówkę, był ruchliwy, „szukał” Barcelony muszą sobie przyswoić, że mając kogoś takiego jak Polak przy polu karnym rywali, nie powinni klepać na małej przestrzeni, wykonywać 10–15 podań, tylko od razu długim crossem uruchomić Roberta. Zmiana tej filozofii wymaga czasu, ale jestem przekonany, że gdy partnerzy z zespołu nauczą się „Lewego”, Barca będzie w nim miała prawdziwego EXPRESSNic, czego byśmy już nie wiedzieli. „SE” ostatnio szału nie robi. Fot. FotoPyK Kawa w filiżance z cienkiej porcelany smakuje lepiej. Nie wiem dokładnie dlaczego, ale pogodziłam się z tym i kubek ze Starbucksa poszedł z odstawkę. World cup! Wszyscy o tym huczą i ja nie będę odstawać, bo kocham oglądać piłkę nożną, gdy grają reprezentacje narodowe. Jest w tym coś bardzo ekscytującego. Dzisiaj będę kibicować Anglii. Nie z pobudek lokalnego patriotyzmu - choć może troszeczkę też - raczej z przyzwyczajenia i sentymentu, bo zawsze im kibicowałam. Lecz dzisiaj patrząc jak Wyspiarze będą się zmagać z Urugwajem pomyślę o Harcie. Pomyślę o tym, że wczoraj gawędziłam sobie z Anne, która co tydzień spotyka się z ojcem bramkarza reprezentacji. Pomyślę o ojcu i popatrzę na Harta inaczej - w końcu to swój chłop z miasta Darwina, który nie poszedł na wesele, które dekorowałam, bo pojechał do Brazylii. To całkowicie zmienia perspektywę ;) Come on, England! Po 32 latach Mistrzostwa Świata ponownie zagościły do Niemiec. Tym razem do Niemiec niepodzielonych. Od dziesięcioleci mówiło się, że nasi sąsiedzi potrafią zorganizować doskonałą imprezę, ale nie potrafią się na niej bawić. Czy w 2006 roku coś w tej kwestii się zmieniło? Jakie emocje towarzyszyły powołaniom Pawła Janasa? Jak bardzo i dlaczego na mundialu zawiódł Ronaldinho, zapowiadany na największą gwiazdę rozgrywek? Czym podczas całego turnieju wyróżniał się Gennaro Gattuso? Dlaczego przed finałem Raymond Domenech zabronił swoim zawodnikom ćwiczyć rzuty karne? Który włoski zawodnik jako pierwszy interweniował u sędziego w sprawie główki Zidane’a wymierzonej w klatkę piersiową Materazziego? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w poniższym tekście. Zapraszam do zapoznania się z kulisami Mundialu 2006. W 2000 roku FIFA postanowiła, że 18. edycja Mistrzostw Świata odbędzie się w Niemczech. Wielka piłka miała wrócić do naszych zachodnich sąsiadów po 32 latach. W 1974 roku najważniejsza piłkarska impreza odbywała się bowiem w RFN. Wówczas ze względów politycznych najlepszych zawodników nie mógł gościć Berlin. W 2006 roku Stadion Olimpijski w stolicy Niemiec miał stać się najważniejszą areną mundialu, na której zostanie rozegrany wielki finał. Występ na tym obiekcie stał się marzeniem 194 reprezentacji startujących w eliminacjach. Dobra końcówka kwalifikacji do Euro 2004 dawała nadzieję, że Paweł Janas jest w stanie zbudować dobrą drużynę, która da nam awans na Mistrzostwa Świata w Niemczech. W grupie eliminacyjnej trafiliśmy na Anglię, Austrię, Azerbejdżan, Irlandię Północną i Walię. Biało-Czerwoni poradzili sobie znakomicie. Co prawda dwa razy musieli uznać wyższość Anglików, ale w pozostałych spotkaniach odnieśli komplet zwycięstw i zajęli drugie miejsce w tabeli. Zdobycz punktowa dała im możliwość bezpośredniego awansu na turniej bez konieczności rozgrywania barażów. Niekwestionowanym bohaterem eliminacji był Tomasz Frankowski. Napastnik nie należał do ulubieńców szkoleniowca. Swoją obecność w drużynie zawdzięczał przede wszystkim mediom, które niemal codziennie domagały się jego powołania. Wydaje się, że Janas sięgał po niego dla świętego spokoju. Krytykował go nawet po golach. Kiedy Franek udokumentował wyjazdowe zwycięstwo 3:1 nad Austrią, Janas, zapytany o jego grę, burknął: „Powinien strzelić gola już po pierwszym uderzeniu, podniósł mi ciśnienie strzelając na raty”. fot. Jeszcze w 2005 roku kadra rozegrała dwa mecze kontrolne. Jedno z nich miało ogromne znaczenie w kontekście mundialowych poczynań. Gole Kłosa, Smolarka i Mili zapewniły zwycięstwo 3:0 nad Ekwadorem. Miesiąc później losowanie skojarzyło obie ekipy w fazie grupowej Mistrzostw Świata. W drugim listopadowym sparingu podopieczni Janasa pokonali Estonię 3:1. Na listę strzelców wpisał się forowany przez kibiców i dziennikarzy Grzegorz Piechna. Dla popularnego Kiełbasy starcie okazało się zarówno debiutem, jak i pożegnaniem z drużyną narodową. W przerwie zimowej sezonu 2005/06 Jerzy Dudek, podstawowy bramkarz reprezentacji, wyraził chęć odejścia z Liverpoolu. Chciał być w grze, by być jak najlepiej przygotowany na wyjazd do Niemiec. Włodarze The Reds nie wyrazili zgody choćby na wypożyczenie. Bohater finału Ligi Mistrzów z 2005 roku poddał się więc surowemu rygorowi treningowemu. Ponadto przyjeżdżał na zgrupowania reprezentacji nawet wtedy, gdy nie musiał się na nich pojawiać. Na każdym z nich rozmawiał z Pawłem Janasem, a ten zapewniał go, że jest pewniakiem do wyjazdu na mundial. Swoje problemy miał także Tomasz Frankowski. Po odejściu do hiszpańskiego drugoligowca z Elche, wiele osób straciło go z pola widzenia. Był stale powoływany na przedmundialowe sparingi, dostawał wiele minut gry, ale ani razu nie wpisał się na listę strzelców w starciach przeciwko Ekwadorowi, USA, Litwie i Wyspom Owczym. Tuż przed ogłoszeniem przez Janasa ścisłej kadry na Mistrzostwa Świata, media spekulowały, że może w niej zabraknąć Tomasza Rząsy. W obawie przed takim posunięciem Dudek wysłał SMS-a do Macieja Skorży, asystenta szkoleniowca: „Wybierając skład, pamiętajcie o wszystkich chłopakach, którzy ciężko pracowali na ten awans. Mamy super atmosferę, razem ją tworzyliśmy. Jeśli nie macie zamiaru powoływać kogoś z doświadczonych chłopaków, lepiej mnie też nie powołujcie. Nie chcę przeżywać jeszcze raz takiego zawodu jak w Korei”. Relację z ogłaszania kadry na mundial transmitowała na żywo telewizja Polsat. Janas rozpoczął od bramkarzy. –Artur Boruc, Tomasz Kuszczak, Łukasz Fabiański. -Naprawdę? – zapytał zdziwiony prowadzący. -No tak powiedziałem. Biorę na siebie odpowiedzialność, taką podjąłem decyzję. Kiedy przeszedł do obrońców, nie wymienił nazwisk dwóch Tomaszów, stanowiących o sile drużyny w eliminacjach, Kłosa i Rząsy. W pomocy nie było zaskoczenia, choć po latach moglibyśmy się dziwić, dlaczego szansy nie otrzymał Kuba Błaszczykowski. Kibice łapali się za głowy widząc zestawienie ataku: -Maciej Żurawski, Grzegorz Rasiak, Ireneusz Jeleń, Paweł Brożek. Niewielką niespodzianką był brak Andrzeja Niedzielana, jednak nieobecność Frankowskiego uznano za sensację. Na koniec prowadzący zagaił do Janasa o Grzegorza Rasiaka: -Niektórym od początku wydawało się, że Rasiak jest pewniakiem w twojej kadrze? -Niektórzy twierdzili, że jeszcze inni ludzie są pewniakami, a jednak ich tu nie ma. Chwilę później do głosu doszedł Mateusz Borek: -To, że my jesteśmy w szoku to nic, bo kilku piłkarzy z pewnością jest w szoku po obejrzeniu tej listy. Jak pan to wymyślił? -Dzisiejszej nocy posiedziałem i troszkę kartek pokreśliłem, porysowałem na różnych pozycjach i tak mi z tego wyszło. „Szok” był delikatnym słowem w stosunku do tego, co przeżyli pominięci zawodnicy. Już następnego dnia Dudek stwierdził w TVP, że myślał, że zagranie Janasa ma na celu podniesienie oglądalności, a chwilę później wyciągnie kartkę z właściwą kadrą na mundial. Tak się jednak nie stało. Tomasz Frankowski brak powołania opisywał słowami: „To był wstrząs. Nic nie zapowiadało, że nie znajdę się w kadrze, ale stało się inaczej. Poczułem się tak, jakbym wrócił do domu i zastał żonę z innym partnerem”. Tomasz Kłos wystąpił za to w reklamie Etopiryny, leku na ból głowy. Stał się twarzą sloganu: „Serce boli. Głowa nie”. Po latach Dudek stwierdził, że nie ma do Janasa pretensji za sam brak powołania, tylko za sposób, a raczej jego brak, poinformowania go o tym fakcie. „Ani nie powiedział, ani nie zadzwonił. Żal pozostał”. fot. Po raz pierwszy panujący Mistrz Świata nie miał zapewnionego udziału w kolejnym turnieju. Brazylijczycy bez problemu wygrali grupę kwalifikacyjną w strefie CONMEBOL. Obok nich, Polaków i Niemców (gospodarz) awans wywalczyły: Anglia, Chorwacja, Czechy, Francja, Hiszpania, Holandia, Portugalia, Serbia i Czarnogóra, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, Włochy, Argentyna, Ekwador, Paragwaj, Kostaryka, Meksyk, Stany Zjednoczone, Trynidad i Tobago, Australia, Angola, Ghana, Togo, Tunezja, Wybrzeże Kości Słoniowej, Arabia Saudyjska, Iran, Japonia, Korea Południowa. Drużyny zostały podzielone na osiem czterozespołowych grup: Grupa A: Ekwador, Kostaryka, Niemcy, Polska Grupa B: Anglia, Paragwaj, Szwecja, Trynidad i Tobago Grupa C: Argentyna, Holandia, Serbia i Czarnogóra, Wybrzeże Kości Słoniowej Grupa D: Angola, Iran, Meksyk, Portugalia Grupa E: Czechy, Ghana, Stany Zjednoczone, Włochy Grupa F: Australia, Brazylia, Chorwacja, Japonia Grupa G: Francja, Korea Południowa, Szwajcaria, Togo Grupa H: Arabia Saudyjska, Hiszpania, Tunezja, Ukraina Polacy byli bardzo zadowoleni z losowania. Wiadomo było, że zdecydowanym faworytem naszej grupy byli Niemcy, jednak zajęcie drugiego miejsca wydawało się taką łatwizną jak zadanie z matematyki w książce dla czwartoklasisty. Zwłaszcza, że chwilę wcześniej bez problemu pokonaliśmy Ekwador w meczu kontrolnym w Barcelonie. Finały 18. edycji Mistrzostw Świata rozegrano w dniach 9 czerwca – 9 lipca 2006 r. Organizatorzy przygotowali 12 stadionów w 12 miastach: Berlin, Dortmund, Frankfurt nad Menem, Gelsenkirchen, Hamburg, Hanower, Kaiserslautern, Kolonia, Lipsk, Monachium, Norymberga i Stuttgart. Po stosunkowo krótkiej ceremonii otwarcia do boju stanęły drużyny Niemiec i Kostaryki. Gospodarze imprezy pokazali bardzo skuteczny, ładny dla oka futbol i pokonali przybyszy z Ameryki Środkowej 4:2. Niespełna godzinę później w szatni reprezentacji Polski, przygotowującej się do starcia z Ekwadorem, zawitał premier Kazimierz Marcinkiewicz. Wszedł, zaczął żartować z zawodnikami i wraz ze swoją ochroną zwiedzać zakamarki pomieszczenia. Rozwścieczyło to trenera Janasa, który, zamiast motywować swoich piłkarzy, musiał odpowiadać na pytania premiera i pracowników BOR-u. Miał jednak związane ręce, nie mógł nic poradzić na taki rozwój wydarzeń. Rozkojarzeni reprezentanci stracili dwie łatwe bramki i swój udział w turnieju rozpoczęli od porażki 0:2. Piłkarska impreza jeszcze na dobre się nie rozpoczęła, a sytuacja Biało-Czerwonych już była fatalna. fot. Dwa dni później w Barsinghausen odbyła się jedna z najbardziej komicznych konferencji prasowych w historii Mistrzostw Świata. Obok Michała Listkiewicza i Antoniego Piechniczka naszą ekipę reprezentował kucharz, Tomasz Leśniak. Nikt nigdy nie miał wątpliwości, że trener Janas jest introwertykiem. Po porażce w inauguracyjnym spotkaniu z Ekwadorem zamknął się w sobie jeszcze bardziej. Nie chciał rozmawiać z dziennikarzami. Swoim zawodnikom dał w tym czasie dzień wolnego. Mecz o być albo nie być rozgrywaliśmy z Niemcami. Zgodnie z przewidywaniami bardziej przypominał obronę Częstochowy niż wymianę ciosów. W bramce dwoił się i troił Artur Boruc, przez bardzo długie minuty wybijając rywalom z głów myśli o zwycięstwie. Do wywalczenia remisu zabrakło kilkudziesięciu sekund. Niemal w ostatniej akcji spotkania gola zdobył Oliver Neuville. Gospodarze jako pierwsi zapewnili sobie awans do 1/8 finału, nasi piłkarze jako pierwsi musieli pakować się w drogę do domu. W starciu na otarcie łez Biało-Czerwoni pokonali Kostarykę 2:1 po dwóch golach Bartosza Bosackiego. Zawodnika, który do kadry dołączył w ostatniej chwili, po tym, jak bałagan w papierach związanych z wynikami badań lekarskich wyeliminował Damiana Gorawskiego. fot. W grupie B zaskakiwał Trynidad i Tobago. Barwna drużyna prowadzona przez Leo Beenhakkera niespodziewanie zremisowała bezbramkowo ze Szwecją. Strachu napędziła również Anglikom. Synowie Albionu dopiero w 83. minucie zdołali wyjść na prowadzenie. Podwyższyli w doliczonym czasie gry, dzięki czemu wygrali 2:0. Takim samym wynikiem z T&T uporał się Paragwaj. W pojedynku Anglii ze Szwecją padła bramka nr 2000 w historii Mistrzostw Świata. Jej autorem był Marcus Allbäck. Starcia grupy C, zgodnie uznawanej za grupę śmierci, były na tej fazie rozgrywek zdecydowanie najciekawsze. Argentyńczycy, po pokonaniu 2:1 Wybrzeża Kości Słoniowej, mierzyli się z Serbią i Czarnogórą, serwując Europejczykom solidną lekcję futbolu. Wynik 6:0 nie pozostawia złudzeń. Autorem jednego z trafień był 19-letni, debiutujący na mundialu zawodnik Barcelony, Leo Messi. Bramka meczu należała do Estebana Cambiasso, który ze spokojem wykończył zespołową akcję całej drużyny. Zanim piłka dotarła do piłkarza Interu Mediolan, jego koledzy wymienili 26 podań, większość z pierwszej piłki. fot. Zgodnie z przewidywaniami, najlepszymi drużynami grupy D okazały się Portugalia i Meksyk, grupy E Włochy i, dość nieoczekiwanie, Ghana. W meczu Włochów z Czechami kontuzji doznał Alessandro Nesta. Uraz okazał się na tyle poważny, że spekulowano, że dla znakomitego defensora Milanu mundial dobiegł końca. Do ewenementu doszło podczas spotkania Australii z Chorwacją w grupie F. Arbiter Graham Poll pomylił się w obliczeniach i zapiskach, dzięki czemu Josip Simunić nie został ukarany czerwoną kartką po obejrzeniu dwóch żółtek. Chwilę później zawodnik zapracował na trzecią żółtą kartkę, ta w końcu okazała się skuteczna. W grupie G losy awansu ważyły się do ostatniej kolejki. Ostatecznie promocję uzyskali Szwajcarzy i Francuzi. W grupie H bezkonkurencyjne były ekipy z Europy – Hiszpania i Ukraina zostawiły Arabię Saudyjską i Tunezję daleko w tyle. W 1/8 finału ogólnie wiało piłkarską nudą, ale odnotowaliśmy kilka niecodziennych, historycznych sytuacji. Starcie Portugalii z Holandią było najbardziej brutalnym w dziejach rozgrywek. Kto pamięta to spotkanie, doskonale wie, że było najzwyczajniej w świecie brzydkie. Najwięcej pracy miał sędzia Walentin Iwanow, zmuszony do częstego używania gwizdka. Efekt? 16 żółtych kartek i 4 czerwone, po dwie dla każdej z ekip. W międzyczasie Maniche strzelił jedyną, decydującą bramkę. fot. Do kontrowersji doszło w spotkaniu Włochów z Australią. Papierowy faworyt z Półwyspu Apenińskiego przez 90 minut męczył się niesamowicie, próbując sforsować szczelną obronę Australijczyków. Z pomocą przyszedł karny z kapelusza, zamieniony na skuteczne trafienie Tottiego. Brazylia pewnie pokonała 3:0 Ghanę, odnosząc tym samym 11. zwycięstwo z rzędu w finałach Mistrzostw Świata. Jedną z bramek zdobył Ronaldo, dla którego było to 15. mundialowe trafienie. W tej chwili uczyniło go najskuteczniejszym zawodnikiem w historii światowego czempionatu. Z niemieckim turniejem pożegnała się Szwajcaria, choć nie straciła na nim ani jednej bramki. Po bezbramkowych 120 minutach przeciwko Ukrainie, Helweci okazali się słabsi w serii rzutów karnych. Anglia pokonała Ekwador 1:0, Argentyna Meksyk 2:1, Niemcy Szwecję 2:0, a w zdecydowanie najciekawszym widowisku Francja wygrała z Hiszpanią 3:1. Celem pozasportowym turnieju była walka z rasizmem. FIFA i organizatorzy postanowili, że przed każdym meczem ćwierćfinałowym kapitanowie odczytają swój sprzeciw w stosunku do uprzedzeń na tle rasowym. Po wszystkim drużyny zjednoczyły się i stanęły do zdjęcia z banerem z napisem „Say no to racism”. Niepodważalną gwiazdą turnieju miał być najlepszy zawodnik 2005 roku, brazylijski czarodziej z Barcelony, Ronaldinho. Piłkarski wirtuoz na kilka miesięcy przed mundialem podpisał szereg kontraktów reklamowych z najbardziej wpływowymi sponsorami rozgrywek, stając się poniekąd ich nieoficjalną twarzą. Bez względu na to, na jaki kanał przełączyło się telewizor, istniało wielkie prawdopodobieństwo, że za moment zobaczymy reklamę z udziałem Ronaldinho. Zbyt duże zaangażowanie w sprawy okołofutbolowe spowodowały, że pomocnik w czerwcu zdecydowanie nie był w formie. Nawet niezbyt uważni obserwatorzy dostrzegli, że nie czaruje tak jak w klubie, jest ospały, z dziwną łatwością traci piłkę, nie ma wpływu na poczynania swojej drużyny. Pojawiały się nawet głosy, by w starciu przeciwko Francji usiadł na ławce. Ostatecznie wyszedł na murawę stadionu we Frankfurcie, ale został przyćmiony przez Zinedine’a Zidane’a. Kapitan Trójkolorowych niczym wybitny dyrygent kierował grą swojego zespołu i walnie przyczynił się do zwycięstwa 1:0. Historia tym samym zatoczyła koło. Canarinhos ponieśli pierwszą mundialową porażkę od 12 lipca 1998 roku, kiedy przegrali z… Francją. fot. Bardzo dobrą grę, najbardziej widowiskową na niemieckich boiskach, prezentowała Argentyna. W starciu z gospodarzami była zespołem znacznie lepszym. Niemcy po raz kolejny pokazali duże wyrachowanie. Na dziesięć minut przed końcem regulaminowego czasu gry do remisu doprowadził Miroslav Klose. Dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia, a rzuty karne lepiej wykonywali gracze Jurgena Klinsmanna. Jedenastki wyłoniły półfinalistę także w starciu Anglii z Portugalią. Brytyjczycy znowu nie osiągnęli rezultatu na miarę swojego potencjału i hucznych zapowiedzi. Szerokim echem na Wyspach Brytyjskich odbiła się sytuacja z 62. minuty. W walce o piłkę Wayne Rooney w chamski sposób potraktował Ricardo Carvalho, zadając mu soczystego kopniaka na udo. Najbardziej u sędziego protestował klubowy kolega Rooneya, Cristiano Ronaldo. Arbiter ukarał agresora czerwoną kartką, a spora część czerwonego Manchesteru na moment znienawidziła portugalską, wschodzącą gwiazdę futbolu. fot. W czwartym ćwierćfinale Włosi bez problemów uporali się z Ukrainą, wygrywając 3:0. Półfinały skojarzyły ze sobą Francję i Portugalię oraz Włochów i Niemców. Szkoleniowiec Francuzów, Raymond Domenech, wyczuł w swojej ekipie spore rozluźnienie po wyeliminowaniu Brazylii. Od wielu tygodni było pewne, że ostatnie turniejowe starcie Mistrzów Świata z 1998 roku będzie zarazem pożegnalnym meczem Zinedine’a Zidane’a. Domenech apelował do podopiecznych: „Zróbcie do dla naszego kapitana, wznieście się na szczyty swoich możliwości i pozwólcie mu zejść ze sceny po meczu o złoto, a nie po brąz”. Podziałało. Ojcem zwycięstwa ponownie został sam Zidane, autor trafienia, po którym Francja pokonała Portugalię 1:0. Fantastyczna atmosfera panowała we włoskiej ekipie. Były jednak dwa przykre wyjątki. Kontuzjowany Nesta walczył z czasem, jednak jego uraz nadal dawał się we znaki. Często płakał, wyrzucając sobie, że nie jest częścią drużyny zmierzającej po medal. Problemy miał także Daniele De Rossi. Codziennie otrzymywał listy z pogróżkami od niezrównoważonych kibiców. Najbardziej obawiał się o swoją rodzinę, zatem zapewnił jej ochronę na czas swojej nieobecności. Półfinał z Niemcami miał bardzo emocjonującą końcówkę. Regulaminowe 90 minut nie przyniosło rozstrzygnięć. Wydawało się, że dogrywka również nie wyłoni finalisty. Wówczas ujawnił się geniusz Pirlo, który bardzo spokojnie przytrzymał piłkę przed polem karnym Lehmanna i posłał no-look passa do Grosso, a ten trafił do siatki. Gospodarze turnieju w momencie rzucili się od odrabiania strat i nadziali się na zabójczą kontrę. Gilardino znakomicie przytrzymał piłkę i jeszcze lepiej dograł ją do wbiegające w pole karne Del Piero. Legenda Juventusu przypieczętowała awans do finału, ściągając pajęczynę z okienka bramki rywali. fot. Mecz o trzecie miejsce poszedł po myśli Niemców. Zwycięstwo 3:1 nad Portugalią i brązowy medal Mistrzostw Świata nie był jednak największą nagrodą dla piłki zza Odry. Od dziesięcioleci mówiło się, że nasi sąsiedzi potrafią zorganizować doskonałą imprezę, ale nie potrafią się na niej bawić. Mundial 2006 pokazał, że Niemcy mogą wyjść na ulicę, zintegrować się i wspólnie przeżywać zwycięstwa i porażki drużyny narodowej. Wielkie telebimy w centrach miast przyciągały setki tysięcy osób. Rozgrywki zakorzeniły w wielu z nich miłość do piłki nożnej. W kolejnych miesiącach znacznie wzrosły słupki oglądalności Bundesligi i programów stricte piłkarskich. Wielki finał Mistrzostw Świata był zapowiadany jako rewanż za finał Euro 2000. Drużyny przygotowywały się do niego w zgoła odmiennych okolicznościach. Ewenementem w kadrze Włoch był Gennaro Gattuso. Każdy kibic zna jego krewki charakter z boiska, ale mało kto wie, jakim człowiekiem jest na co dzień. Podczas niemieckiego turnieju był najbardziej aktywnym i najbardziej upierdliwym członkiem ekipy. Andrea Pirlo w swojej biografii Myślę, więc gram wspominał, ze od początku turnieju Rino chodził w kombinezonie. Zakładał go zawsze i wszędzie, bez względu na porę dnia, temperaturę powietrza i okoliczności. Według niego strój był szczęśliwy, bo pchał Włochów do kolejnych faz turnieju. Nie wyprał go ani razu, a paradował w nim codziennie. Mniej więcej od ćwierćfinałów smród unoszący się z ubrania był nie do wytrzymania dla współtowarzyszy. Ponadto, kiedy wszyscy w skupieniu przygotowywali się do kolejnych spotkań, Gattuso wyładowywał emocje krzycząc wniebogłosy. Jego wołanie przypominało bardzo żywiołową mowę motywującą, przeklinał, obrażał rywali i zapowiadał, co zrobi jednemu i drugiemu. W gruncie rzeczy nie byłoby w tym nic złego gdyby nie fakt, że krzyczał sam do siebie. Jego głos przebiłby nawet Wielki Mur Chiński, więc koledzy z drużyny korzystali z tych nietypowych wykładów. Wykładów, które tak naprawdę bardzo ich bawiły i rozluźniały atmosferę. Apogeum krzyków nastąpił na dzień i noc przed wielkim finałem. W dniu meczu z Francją Gianluigi Buffon, cierpiący na bezsenność przez nocne wybryki pomocnika Milanu, zapytał rano: -Rino, ty spać nie mogłeś czy co? -Ćwiczyłem przewrotki na łóżku. fot. Na ostatnim treningu przed najważniejszym meczem mundialu, piłkarze reprezentacji Francji chcieli potrenować rzuty karne. Domenech stanowczo im tego zabronił, mówiąc, że to i tak nic nie da, a szkoda na to czasu. Zasugerował, że sprawę tytułu mają rozstrzygnąć w ciągu maksymalnie 120 minut. Dodał, że ćwiczenie jedenastek przed takim starciem nie ma sensu, bo okoliczności treningu i finału Mistrzostw Świata, oglądanego przez 75 tys. kibiców na stadionie i ponad 1/6 populacji na całym świecie, są nieporównywalnie różne. Na boisku treningowym nie ma presji, wzroku przychylnie lub negatywnie nastawionych obserwatorów, ryku trybun. Szkoleniowiec Trójkolorowych wygłosił przed starciem znakomitą przemowę: „Pamiętajcie, że kiedyś mieliście 10 lat. Wówczas nie marzyliście o Ferrari, tylko o tym, by strzelić gola w finale Mistrzostw Świata. By być jak Platini. Pamiętajcie, że dzisiaj inne dzieciaki mają 10 lat i chcą być jak wy. Nie chcą jeździć takim samochodem jak wy, tylko chcą grać jak wy. Więc grajcie. Pamiętajcie o marzeniach”. Wśród wielkich finalistów było aż 8 zawodników Juventusu. Klubowi z Piemontu groziły surowe kary w związku z Aferą Calciopoli. 9 lipca 2006 roku nikt o tym nie myślał. Liczył się tylko włosko-francuski pojedynek. Już w pierwszych dwudziestu minutach oglądaliśmy dwa gole. Najpierw sprytny strzał z rzutu karnego Zidane’a wyprowadził Francuzów na prowadzeniem a później wyrównał Marco Materazzi. Więcej trafień już nie oglądaliśmy. Strzelcy bramek wystąpili w rolach głównych w 110. minucie. Gentlemani urządzili sobie krótką pogawędkę, którą zakończyła soczysta główka w klatkę piersiową defensora z Italii. Pierwszym zawodnikiem, który ruszył z pretensjami do arbitra liniowego, był Gianluigi Buffon. Jego ekspresyjna reakcja wywarła dużą presję na asystencie. Po latach Gigi stwierdził, że zachował się źle, niesportowo. Do dzisiaj ma do siebie pretensje za tę sytuację. Zidane zakończył swoją karierę z czerwoną kartką. Bardzo długo spekulowano na temat tego, co Materazzi mógł powiedzieć jednemu z najlepszych pomocników w dziejach futbolu. Uderzenie z byka zostało uwieczniane nawet na rzeźbach i posągach. Gracz Interu przyznał, że obrażał siostrę Zidane’a. Rzuty karne były wykonywane niemal perfekcyjnie. Pomylił się tylko Trezeguet, trafiając w poprzeczkę. Włosi po raz czwarty zostali Mistrzami Świata. fot. Zidane na pocieszenie odebrał nagrodę za najlepszego zawodnika mundialu. Królem Strzelców, z 5 trafieniami, został Miroslav Klose. Pierwszy raz w historii żaden z zawodników nie popisał się hat-trickiem. Mistrzostwa Świata zostały perfekcyjnie przygotowane i miały znakomitą otoczkę. Na poziom sportowy w gruncie rzeczy nie mamy co narzekać, choć jednak mały niedosyt pozostał. W trakcie zmagań pojawił się słynny komentarz jednego z internautów: „Zawodnicy zachowują się wzorowo. Nie palą, nie piją, nie grają”. Zmęczeni trudami turnieju Włosi tak bardzo zżyli się ze sobą, że z bólem serca wracali do domu. Gigi Buffon w książce Numer 1 wspomina: „To było fantastyczne 40 dni. Żal nam było opuszczać hotel. Stał się czymś naszym, integralną częścią naszego sukcesu, miejscem naszego odkupienia. To właśnie tam zarówno my wszyscy, jak i ludzie otaczający nas każdego dnia – na treningach, wyjazdach czy w autokarze – odkryliśmy na nowo dumę narodową”. O autorze: Tags: andrea pirlo, artur boruc, ekwador, francja, gennero gattuso, gianluigi buffon, historia, jerzy dudek, leo messi, michał listkiewicz, mistrzostwa świata, mistrzostwa świata 2006, mundial, mundial 2006, niemcy, paweł janas, polska, pradzieje, raymond domenech, ronaldinho, tomasz frankowski, tomasz kłos, włochy, zinedine zidane Zapewne wielu kibiców reprezentacji biało-czerwonych pamięta to zdanie, które zamieściłem w tytule. Zdanie, które zostało wykorzystane przez Roberta Górskiego w skeczu Kabaretu Moralnego Niepokoju. Wielu pamięta, że selekcjoner reprezentacji Polski Paweł Janas, zaszokował całą piłkarską Polskę powołaniami na Mundial w Niemczech. Zabrakło w niej Jerzego Dudka, ale też Tomasza Kłosa. No i zabrakło największego bohatera tamtych kwalifikacji Tomasza Frankowskiego. Piłkarza Wisły Kraków, dzięki któremu nasza kadra mogła się spakować i jechać na Mistrzostwa Świata. Na mistrzostwa, które zakończyły się klęską, klapą na o nim jest ta książka. O filigranowym piłkarzu, którego marzenia o mistrzostwach, zamknął niezrozumiałą decyzją selekcjoner reprezentacji. Prawdziwa historia łowcy bramek to świetny wywiad-rzeka, który z piłkarzem przeprowadził Piotr Wołosik, dziennikarz sportowy Przeglądu dowiemy się o Tomaszu Frankowskim? Na pewno dla fanów Wisły Kraków czy Jagiellonii Białystok, których barwy reprezentował na polskich boiskach, opowieść czterokrotnego króla strzelców polskiej ekstraklasy, nie będzie jakimś wielkim zaskoczeniem. Dla fanów piłki nożnej już bardziej, bo z kart książki dowiemy się, nie tylko o tym, jak Franek nie pojechał na Mundial, ale też prześledzimy jego początki kariery, poprzez polskie boiska, aż na stadiony Francji, Japonii, Hiszpanii, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Poznamy jego życie osobiste u boku ukochanej żony, Ewy. Dlaczego po zakończeniu piłkarskiej zdecydował się na karierę polityczną i wystartował w wyborach do Europarlamentu?Lubię takie biografie, ponieważ Tomasz Frankowski już zakończył karierę sportową i w niniejszej publikacji mogę prześledzić całokształt dokonań piłkarza. A książkę czyta się z ogromnym zainteresowaniem, choć muszę przyznać, że nie byłem fanem Frankowskiego, ponieważ kibicuję zdecydowanie innej drużynie w ligowych rozgrywkach książkę wszystkim fanom piłki nożnej. Doceniam dokonania Tomasza Frankowskiego i bardzo żałuję, że jego marzenia nie spełniły się. Choć i tak na nic gdybanie, co by było, gdyby jednak Paweł Janas zabrał Franka na mistrzostwa... W rozumieniu wielu rozbudził apetyty milionów Polaków, po czym boleśnie sprowadził naród na ziemię. Na mundial nie zabrał Jerzego Dudka i Tomasza Frankowskiego, co masa ludzi – w mniej lub bardziej poważnym tonie – wypomina mu do dziś. W piłce klubowej w ostatnich latach skakał zaś z miejsca na miejsce, a więcej niż jeden sezon wytrzymał tylko w Bytovii. Tak czy owak, gdyby jednak zebrać do kupy wszystkie jego osiągnięcia czy to jako piłkarza czy też później jako trenera, wyszłoby na to, że Pawłowi Janasowi w gruncie rzeczy sukcesów pozazdrościć mógłby niejeden. Dziś były selekcjoner reprezentacji Polski obchodzi swoje 64. urodziny. Nie będzie jakąś wielką przesadą, jeśli stwierdzimy, że praktycznie każda dyskusja na temat dzisiejszego solenizanta prędzej czy później i tak musi zostać sprowadzona do niepowodzenia na mistrzostwach świata w Niemczech. To miał być turniej, w którym po fiasku w Korei i Japonii Polska kadra w końcu miała nawiązać do czasów świetności. Orły Janasa przez eliminacje przeszły bowiem niczym burza, dwukrotnie ustępując minimalnie jedynie Anglikom. Jak było później – wszyscy wiemy. Mecz otwarcia, mecz o wszystko, mecz o honor, samolot do domu. I choć z perspektywy czasu trudno nie ulec wrażeniu, że do czynienia mieliśmy z podręcznikowym przykładem pompowania balonika, niepowodzenie za naszą zachodnią granicą miało jedną twarz – Pawła Janasa. To on przecież nie zabrał do Niemczech Jerzego Dudka i Tomasza Frankowskiego, co wywołało szok w całym mistrzostwach świata nie miał jednak większych problemów ze znalezieniem zatrudnienia. Po 2006 roku zwiedził pięć klubów – Bełchatów, Widzew, Lechię, Polonię Warszawa i Bytovię. Choć w tym czasie zrobił trzy awanse – dwukrotnie wszedł do Ekstraklasy z Widzewem, a także wprowadził Bytovię do I ligi – w minionych latach w szerszych kręgach sławę zyskał sobie głównie tym, że się nie wpierdala. Historia o wyrzuconym do kosza niedopałku, który nieomal nie wywołał pożaru na stadionie przy Konwiktorskiej obrosła zaś miejską na gościa, który mimo wszystko nie był traktowany zbyt poważnie, trzeba przyznać, że sukcesów w klubowej piłce mu jednak nie brakuje. Mowa szczególnie o latach 90. minionego stulecia, gdy z Legią dwukrotnie zdobył mistrzostwo i puchar Polski, a także awansował w sezonie 1995/96 do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Przegrany 0:3 w Atenach rewanż, jak miało się potem okazać, miał być zresztą ostatnim występem Wojskowych w Champions League przed ponad dwudziestoletnią przerwą. Miejsca na kpiny czy złośliwości nie pozostawia też jego kariera zawodnicza. Nawet jeśli Janasowi jako obrońcy w tamtych czasach raczej trudno było zyskać sobie miano wirtuoza, czepianie się jego dokonań byłoby mocno niesprawiedliwe. Choć w piłce klubowej ani razu nie zdołał wygrać mistrzostwa (wygrał jednak dwa puchary Polski z Legią), to jednak kadra narodowa z nim w podstawowym składzie zdobyła ostatni medal na wielkiej imprezie – mundialu w Hiszpanii w 1982 roku. Cztery lata później doceniono go też w lidze francuskiej, gdzie jako zawodnik Auxerre został wybrany najlepszym zagranicznym piłkarzem Ligue przez te wszystkie lata mimo woli udało się dokonać dość rzadkiej sztuki – pomimo niezbyt wybuchowego charakteru postrzegany jest jako niezwykle barwna postać. Postać, która może i nie zbawiła polskiej piłki, ale której osiągnięć nie powinno się jednak deprecjonować. Podejrzewamy zresztą, że sam Janas, gdy patrzy na swoje CV również nie odczuwa wstydu. Gdybyśmy mieli pewność, że ujrzymy go jeszcze na ławce trenerskiej, z okazji urodzin życzylibyśmy mu kolejnych sukcesów. Ale że pewności nie mamy, ograniczymy się więc do życzenia mu zniesienia zakazu palenia w miejscach publicznych. Najnowsze WeszłoCristiano Ronaldo spotka się z ten Hagiem Po kilku tygodniach indywidualnych treningów Cristiano Ronaldo wrócił w poniedziałek do Manchesteru. Z informacji brytyjskiego dziennikarza Davida Ornsteina wynika, że we wtorek dojdzie do kluczowego spotkania Portugalczyka z Erikiem ten Hagiem. Wciąż nie wiadomo, jaka będzie przyszłość Cristiano Ronaldo. Portugalczyk chce odejść z Manchesteru United, ponieważ zależy mu na grze w Lidze Mistrzów, ale problem w tym, że nikt nie chce go zatrudnić. Skłonne do jego sprzedaży nie są również władze angielskiego klubu, więc pięciokrotny zdobywca Złotej […] wściekły po klęsce Astany w Częstochowie Porażka Astany z Rakowem Częstochowa wywołała wielką aferę w Kazachstanie. Jak informuje portal wicepremier Eraly Togjanov zażądał specjalnego raportu z wyjazdu do Polski. Przed meczem wydawało się, że to Astana będzie faworytem w starciu z Rakowem Częstochowa, ale rzeczywistość okazała się być zupełnie inna. Kazachowie nie mieli nic do powiedzenia w starciu z drużyną Marka Papszuna i ponieśli klęskę aż 0:5, pomimo tego, że przez 40 minut grali w przewadze jednego zawodnika. Niespodziewana porażka […] de Tomas następcą Lewandowskiego w Bayernie? Bayern Monachium wciąż poszukuje następcy Roberta Lewandowskiego. Z najnowszych doniesień hiszpańskiego dziennika „Diari Ara” wynika, że może nim zostać Raul de Tomas z Espanyolu. Wbrew zapowiedziom władz Bayernu Monachium transfer Roberta Lewandowskiego do FC Barcelony stał się faktem. Dlatego celem Bawarczyków na najbliższe tygodnie będzie sprowadzenie nowego środkowego napastnika. W tym kontekście przewinęło się już sporo nazwisk, ale hiszpańskie media właśnie wyciągnęły kolejne. […] stoper na treningu Legii Warszawa Legia Warszawa poszukuje wzmocnień do linii defensywnej. Portal poinformował, że w poniedziałek z drużyną Kosty Runjaicia trenował reprezentant Gwinei Równikowej – Esteban Orozco. Doniesienia z ostatnich dni się potwierdziły. W poniedziałek Legię Warszawa opuścił Mateusz Wieteska, który przeniósł się na zasadzie transferu definitywnego do francuskiego Clermont Foot 63. W stołecznym klubie trwają więc intensywne poszukiwania nowego środkowego obrońcy, który mógłby zastąpić Polaka. Wygląda na to, że na pozycję Wieteski […] – on potrafi uderzyć. A Radomiak nadal nie potrafi wygrać na wyjeździe Druga kolejka i już mamy solidną kandydaturę do najgorszej połowy sezonu. Do przerwy w Mielcu nie działo się absolutnie nic, a najgroźniej było wtedy, gdy Kobylak kopnął w Maja. Na szczęście po przerwie ekipy Radomiaka i Stali się rozkręciły i doświadczyliśmy trochę emocji. Radomianie ostatecznie zwycięstwa nie dowieźli, a zespół Adama Majewskiego kontynuuje swój zaskakujący dwukolejkowy marsz bez porażki. Jeśli najjaśniejszą postacią meczu był Thabo Cele, to wiele o tym meczu mówi. […] Zmarzlik po sezonie odchodzi ze Stali Gorzów! Gdybyśmy mieli jeszcze rok temu zapytać kibiców czarnego sportu, czy to w ogóle możliwe, aby Bartosz Zmarzlik zmienił barwy Moje Bermudy Stali Gorzów Wielopolski na inne w Polsce, większość z nich uważałaby taki scenariusz za nierealny. Gdybyśmy powiedzieli fanom z samego Gorzowa, że może się on ziścić, pewnie pomyśleliby, że zwariowaliśmy i kazaliby nas zawinąć w kaftan. Bo Zmarzlik to Stal Gorzów, a Stal to Zmarzlik – kropka. Z tym, że tylko do końca tego roku. Informacje […] – on potrafi uderzyć. A Radomiak nadal nie potrafi wygrać na wyjeździe Druga kolejka i już mamy solidną kandydaturę do najgorszej połowy sezonu. Do przerwy w Mielcu nie działo się absolutnie nic, a najgroźniej było wtedy, gdy Kobylak kopnął w Maja. Na szczęście po przerwie ekipy Radomiaka i Stali się rozkręciły i doświadczyliśmy trochę emocji. Radomianie ostatecznie zwycięstwa nie dowieźli, a zespół Adama Majewskiego kontynuuje swój zaskakujący dwukolejkowy marsz bez porażki. Jeśli najjaśniejszą postacią meczu był Thabo Cele, to wiele o tym meczu mówi. […] Zmarzlik po sezonie odchodzi ze Stali Gorzów! Gdybyśmy mieli jeszcze rok temu zapytać kibiców czarnego sportu, czy to w ogóle możliwe, aby Bartosz Zmarzlik zmienił barwy Moje Bermudy Stali Gorzów Wielopolski na inne w Polsce, większość z nich uważałaby taki scenariusz za nierealny. Gdybyśmy powiedzieli fanom z samego Gorzowa, że może się on ziścić, pewnie pomyśleliby, że zwariowaliśmy i kazaliby nas zawinąć w kaftan. Bo Zmarzlik to Stal Gorzów, a Stal to Zmarzlik – kropka. Z tym, że tylko do końca tego roku. Informacje […] od 21:00: Białek, Rokuszewski, Paczul, Michalak. Gościem Dominik Furman Czas podsumować okrojoną kolejkę Ekstraklasy. Weszłopolscy zrobią to w składzie: Jakub Białek, Mateusz Rokuszewski, Paweł Paczul, Przemysław Michalak. W programie łączenie z Dominikiem Furmanem z Wisły Płock, która znakomicie zaczęła sezon. Start o 21:00. Zapraszamy!  Vingegaard. Chłopak, który pakował ryby do lodu i… wygrał Tour de France Rok temu przypadkowo przejął rolę lidera ekipy Jumbo-Visma i dojechał do mety Tour de France na drugim miejscu. W tym sezonie samotnym liderem też został nieplanowanie. I poszło mu jeszcze lepiej – odsadził nawet Tadeja Pogacara i został zwycięzcą całego wyścigu. A przecież jeszcze kilka lat temu treningi łączył z pracą w fabryce zajmującej się przetwórstwem rybnym. I miał problemy z pokazaniem się wśród juniorów. Od pewnego momentu wszystko […] meczów pokazuje nasze miejsce w szeregu. Po prostu się z nim pogódźmy – Nie wiem, dlaczego polskie drużyny przełożyły te mecze. W jakich krajach przekłada się mecze na początku sezonu, po rozegraniu czterech spotkań? Ja kocham piłkę i dla zawodników nie ma nic lepszego niż gra co trzy dni. To nie jest problem. Musimy zmienić swoją mentalność, bo u nas często się powtarza, że jeśli przegrywasz mecz, to jest to przez złe przygotowanie fizyczne. A to nieprawda. To jest piłka nożna. Real Madryt, Manchester City, FC Barcelona jakoś […] kontra Kozłowski | BRAMA DNIA W dzisiejszej „Bramie dnia” wspominamy dwie bramki, którymi zachwyciła nas Ekstraklasa na starcie poprzedniego sezonu. Jeden ze zdobywców – Kacper Kozłowski, już wyfrunął z naszej ligi. Wszystko stało się jednego dnia – 25 lipca 2021 roku. Zapraszamy do kolejnego głosowania wraz z naszymi partnerami z Gatigo. MICHAŁ CHRAPEK VS RAKÓW CZĘSTOCHOWA ( Na inaugurację sezonu 2021/22 ekstraklasowicze nie rozpieszczali kibiców przez pierwsze dwa dni. W piątek […]

ale że dudka na mundial nie wzieli